The Role Of Contract Farming In Integration Of Technology And Infrastructure In Indian Agriculture.

There is vast scope of contract farming in Indian Agriculture. This can improve the life style of our farmers and their children.

After lagging behind for so many years, Indian agriculture is now picking it's growth rate. After being neglected in infrastructure development whether it may be road and transport sector, or it may be in use of modern technologies, modern machineries, educated farming community or it may be in getting better security options for crops like insurance coverage facility, or it may be in interim income in lean periods like in Agricultural allied activities example Dairy, Fishery etc or it may be in drowned condition under bad debt of our farmers, but now agriculture is in the way of development.

After successful incorporation of contract or tripartite agreement in Dairy sector, now its the time for legal incorporation of contract agreement in farming sector in India will surely bring " Kranti" in increasing productivity and more profit for small, marginal and large farmers all together. Most importantly this contract farming will help our small and marginal farmers in a greater way. Because small and marginal farmers have less land holdings and they have weak financial conditions. Thus they generally don't go for commercial cultivation of crops and stick to those traditional farming.

But in contract farming a group of farmers can go for commercial cultivation and the company who is involved in contract will provide all the inputs for farming activity like seeds, fertilizers, pesticides, irrigation, technology, expertise, transport etc to procure a quality produce and will give farmers a better price. Because best quality agricuture produce can create a better and popular brand image of the company. This best quality of the Agriculture produce can ultimately increase our export quality food items and help India in becoming an economic super power, as the population of small and marginal farmers are arround seventy percent of total farming community.

This contract farming ultimately will improve the living standard of our farmers. So that they can give better education to their children and make their future bright.

Jay Hind ❤️🙏❤️

Indian Agriculture Needs Mechanisation, Mordernization, Liberalisation and Globalization.

Agriculture is the backbone of our economy. More than sixty percent of Indian are doing agriculture and allied activities.Agriculture is an evergreen oppertunity. 

As the population of India is huge, the land size are decreasing day by day. Though there are some land reforms but still there are more than 65 percent farmers are small and marginal. Thus use of machineries are little bit difficult and expensive in that small land holdings. Here comes the concept of integrating farming and intensive farming. That means farmers should go for cultivation of more than one crop in a small piece of land in a specific period of time. That is called double croping or multiple cropping. Farmers shouldn't keep their land vacant instead kept engaged all the year by doing crop rotation like after cultivating cereals should go for pulses or oilseeds or vegetables. Or they can go for cultivating pulses and intercropping of vegetables. Or Farmers can go for cultivating different types of flowers, fruits etc. Specifically cultivation of flowers would give farmers more profit.

By adopting mordern technologies and machineries like seed sowing machine, transplanting machine or transplanter, weed cutter, spayer, drip irrigation or rain irrigation system, harvester, thrasher, reaper etc one can make farming activity easier and increase his productivity. For horticulture crops one can go for commercial cultivation by using technologies like grafting, layering, budding, tissue culture etc. For more profit farmers should go for growing plantation crops which long run will give him profit by intercropping. Means between two plantation crops one can take option of growing pulses or vegetables which is short term crops.

Here government should help farmers in getting the farm machineries more affordable and less cost by giving them subsidies on machineries and free market. One more important thing is awareness and sponsors who will help farmers by giving information about profitable varieties of crops, climatic information, disease, pest, and it's treatment, market price of crops, about different newly developed technologies etc. They should aware our farmers about different government schemes.

Government should sensitize the line departments like agriculture office, horticulture office, NABARD and other grassroot departments to work more efficiently and effectively. Because generally these departments are not much effective in helping and motivating our farmers. There should be more provision of trainings in allied activities like Dairy, Fishery, Poultry, Layer units, Organic farming etc. 

Our prime minister is emphasizing on branding and promotion of local agriculture produce in international platforms. And according our present situation Globalization is important in agriculture in order to attract more investments in agriculture. Grading, packaging, cleaning plays vital role in international marketing. That's why India is more serious about vocal for local campaign.

Before globalisation of Indian agriculture, liberalisation of agriculture is important. Thus our government recently passed agriculture reform bills and those bills are widely accepted by our farmers. These bills have given our farmers a wide market and platform for trading and e-trading which ultimately increase their income. 

Jay Hind. Jay Bharat.

Agriculture Bill 2020 in Odia

ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା କୃଷି ବିଲ ୨୦୨୦ କଣ ଏବଂ ଏଥିରେ କୃଷକ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ କଣ ସବୁ ସୁବିଧା ରହିଛି। ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୨୦ ରେ ଦୁଇଟି ନୂଆ ବିଲ ଆମର ସଂସଦ ରେ ଗୃହୀତ ହେଲା ସର୍ବାଧିକ ସାଂସଦ ମାନଙ୍କର ସହମତି କ୍ରମେ। ଆଉ ଗୋଟିଏ ବିଲ କୁ ସଂଶୋଧନ କରାଯାଇ ସଂସଦ ରେ ଗୃହୀତ କରାଗଲା।ତେଣୁ ସର୍ବ ମୋଟ ତିନୋଟି ବିଲ ଗୃହିତ ହେଲା।ତେବେ ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ବିଲ ଗୁଡିକ କଣ କଣ ଆଉ ତାହାର ଉପକାରୀତା କଣ ବା ଆମର କୃଷକ ଭାଇ ମାନେ ସେଥିରୁ କଣ ଲାଭ ପାଇପାରିବେ?

ପ୍ରଥମ ବିଲ: କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ବ୍ୟବସାୟ ଏବଂ ବାଣିଜ୍ୟ ( ପ୍ରଚାର ଓ ପ୍ରସାର ) ବିଲ ୨୦୨୦।

• ସୁବିଧା ଓ ସୁଯୋଗ: କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ବଜ଼ାର ସଂଗଠନ ବା ଏପିଏମ୍ସି ନିୟମ ଅନୁସାରେ ରାଜ୍ୟରେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ବିକ୍ରି ପାଇଁ ଯେଉଁସବୁ ବଜାରମାନ ଥିଲା, ସେହି ବଜାର ଗୁଡିକର ପରିସର ବାହାରେ କୃଷକ ତାର ଉତ୍ପାଦ କୁ ବିକ୍ରୀ କରିପାରିବ ଏବଂ ଏକ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ବିହୀନ ବଜାର ପାଇପାରିବ।
• କୃଷକ ଭାଇ ନିକଟରେ ଦୁଇଟି ବିକଳ୍ପ ରହିବ। ଜଣେ କୃଷକ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଚାହିଁଲେ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ପୁରୁଣା ମଣ୍ଡି ବା ପୁରୁଣା ବଜାର ରେ ନିଜ ଉତ୍ପାଦ କୁ ବିକ୍ରୀ କରିପାରିବ କିମ୍ବା ସେ ଯଦି ଚାହିଁବ ପୁରୁଣା ବଜାର ବାହାରକୁ ଯାଇ ଅନ୍ୟ ଯେକୌଣସି ରାଜ୍ୟରେ ଅଥବା ନିଜେ ଠିକ କରିଥିବା ବିକ୍ରେତା କୁ ନିଜର ଉତ୍ପାଦ କୁ ବିକ୍ରୀ କରିପାରିବ।
• ଏହି ବିଲ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ଏପିଏମ୍ସି ନିୟମ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବ।
• ଏପିଏମ୍ସି ବାହାରେ ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଉତ୍ପାଦ କୁ ବିକିବେ, ସେମାନଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟ କୁ କୌଣସି ଟାକ୍ସ ଦେବାକୁ ପଡିବନାହିଁ। କିମ୍ବା ରାଜ୍ୟ ସେହି କୃଷକ ଭାଇ ମାନଙ୍କ ଉପରେ କୋୖଣସି ଟାକ୍ସ ଲାଗୁ କରିପାରିବନାହିଁ।
• ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ମାନେ ହେଉଛି, ଖାଦ୍ୟ ସଶ୍ୟ । ଏହି ଖାଦ୍ୟ ସଶ୍ୟ ଭିତରେ ଆସୁଛି, ଧାନ ଜାତୀୟ, ଡାଲି ଜାତୀୟ, ତୈଳ ଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ, ଫଳ, ପନିପରିବା, ତେଲ, ଆଖୁ, ମସଲା, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ବାଦାମ, କୁକୁଡ଼ା, ଘୁଷୁରୀ, ଛେଳି, ମାଛ ଏବଂ ଗାଈ ଚାଷ ରୁ ମିଳୁଥିବା ଖାଦ୍ୟ ଉତ୍ପାଦ ସବୁ, କଚା ତୁଳା, ଝୋଟ, ତୁଳା ମଞ୍ଜି, ଗୋ ସମ୍ପଦ ମାନଙ୍କର ଖାଦ୍ୟ ସଶ୍ୟ ଯେପରିକି ଘାସ, ପିଡ଼ିଆ, ଚୋକଡ।
• ଏହି ବିଲ ଏପିଏମ୍ସି ନିୟମ ଅନୁସାରେ ଆସୁଥିବା କୃଷି ଉତ୍ପାଦ କୁ ମଧ୍ୟ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛି।
• ଏହି ବିଲ ରାଜ୍ୟ ଭିତରେ ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ବାହାରେ ବା ରାଜ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟ ରେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ବିହୀନ ବ୍ୟାପାର ବାଣିଜ୍ୟ କୁ ଅନୁମତି ପ୍ରଦାନ କରୁଛି।
• ଏହି କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ବାଣିଜ୍ୟ ଓ ବ୍ୟବସାୟ ଏପିଏମ୍ସି ନିୟମ ଅନୁସାରେ ଆସୁଥିବା ସରକାରୀ ବା ବେସରକାରୀ ବଜାର ପରିସର ବାହାରେ ହୋଇପାରିବ। ଯେପରିକି ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନ ସ୍ଥାନ ବା କ୍ଷେତ ରେ କିମ୍ବା ଫସଲ ଆଦାୟ ସ୍ଥାନ କିମ୍ବା ଫସଲ ଏକତ୍ରିକରଣ ସ୍ଥାନର ବାହାରେ। ବ୍ୟବସାୟୀ ସିଧାସଳଖ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ କୁ କୃଷକ ଠାରୁ ଆସି ନେଇପାରିବ। ଏହାର ପରିସରଭୁକ୍ତ ହେଉଛି କ୍ଷେତ ଫାଟକ, କାରଖାନା ପରିସର, ସରକାରୀ ଏବଂ ବେସରକାରୀ ଗୋଦାମ, ଭଣ୍ଡାର ଘର, ସିତତାପ ନିୟନ୍ତ୍ରୀତ ଗୃହ। ଏହି ଜାଗାମାନଙ୍କରୁ ସିଧାସଳଖ ବ୍ୟବସାୟୀ କୃଷି ଫସଲ କୁ ନେଇ ପାରିବ।
• ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ ସିଏ କୃଷକ ଯିଏ କି ଖାଦ୍ୟ ସଶ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ ରେ ନିଜେ ନିୟୋଜିତ ଥିବା କିମ୍ବା କୌଣସି ଠିକା ଶ୍ରମିକ ମାଧ୍ୟମ ରେ ଖାଦ୍ୟ ସଶ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ କରୁଥିବ ଏବଂ ଯେକୌଣସି ଏକ ଏଫପିଓ ଅଥବା କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଘ ର ସଭ୍ୟ ହୋଇଥିବ।
• ଏଫପିଓ ବା କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଘ ଅର୍ଥ ହେଉଛି କେତେଗୁଡିଏ କୃଷକ ମାନଙ୍କର ମିଳିତ ସଂଗଠନ ଏବଂ ଏହା ଯେକୌଣସି ଏକ ନିୟମ ଅଧୀନ ରେ ପଞ୍ଜିକରଣ ହୋଇଥିବେ କିମ୍ବା ଯେକୌଣସି ରାଜ୍ୟ ବା କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଯୋଜନା ମାଧ୍ୟମ ରେ ଗଠିତ ହୋଇଥିବେ।
• ଏହି ବିଲ ରେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ବାଣିଜ୍ୟ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟତା ମାନଙ୍କ: ଏହି ବିଲ କୃଷକ, କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଙ୍ଘ ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟୀ ଙ୍କୁ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ବାଣିଜ୍ୟ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେଉଛି। 
• ଏଠାରେ ବ୍ୟବସାୟୀ ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନେ ଯେଉଁମାନେ କୃଷକ ଠାରୁ ସିଧାସଳଖ ଭାବେ ତାର ଉତ୍ପାଦ କୁ ନେଇ ଗ୍ରାହକ ପାଖରେ ପହଂଚାଉଛନ୍ତି, ରପ୍ତାନି କରୁଛନ୍ତି, ପ୍ରୋସେସିଂ କରୁଛନ୍ତି, ଉଦ୍ୟୋଗ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି, ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ମୂଲ୍ୟ ବର୍ଦ୍ଧନ କରୁଛନ୍ତି, ଖୁଚୁରା ବ୍ୟବସାୟ କରୁଛନ୍ତି କିମ୍ବା ନିଜେ ତାକୁ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି।
• ଯଦି ଜଣେ କୃଷକ ଏପିଏମ୍ସି ନିୟମ ଅଧିନ ରେ ଆସୁଥିବା ଉତ୍ପାଦ ର ବ୍ୟବସାୟ କରେ, ତେବେ ସେ ଏକ କୃଷକ, କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଙ୍ଘ ଓ କୃଷି ସମବାୟ ସମିତି ହୋଇଥିବା ଆବଶ୍ୟକ। କିମ୍ବା ସେହି ବ୍ୟବସାୟୀ ର ପାନ କାର୍ଡ ଥିବା ଦରକାର ଏବଂ ତାହା ଇନକମ ଟାକ୍ସ ଆଇନି ୧୯୬୧ ଭିତରେ ଆସୁଥିବା ଦରକାର। ଏହାଛଡା ଅନ୍ୟ ଯେକୌଣସି ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନୁମୋଦିତ ହୋଇଥିବା ଡକୁମେଣ୍ଟ ଯଦି ସେହି ବ୍ୟବସାୟୀ ଧାରଣ କରିଥାନ୍ତି, ତେବେ ବି ସେ ଏହି ବାଣିଜ୍ୟ କାରବାର କରିପାରିବେ। ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ଏହିସବୁ ନିୟମ କୁ ନମାନନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କୁ ସର୍ବନିମ୍ନ ଜୋରିମାନା ପଚିଶ ହଜ଼ାର ଟଙ୍କା ରୁ ସର୍ବାଧିକ ପାଞ୍ଚ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଇଠ କରିବାକୁ ପଡିବ। ଯଦି ଜଣେ ବାରମ୍ବାର ଏହି ନିୟମର ଉଲଂଘନ କରନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଆହୁରି ପ୍ରତିଦିନ ପାଞ୍ଚ ହଜ଼ାର ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ଜୋରିମାନା ଦେବାକୁ ପଡିବ।
• ଯେଉଁ ବ୍ୟବସାୟୀ କୃଷକ ସହିତ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିବେ, ତାଙ୍କୁ କୃଷକ କୁ ସେହି ସମାନ ଦିନରେ ସମସ୍ତ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ପଡିବ। କିମ୍ବା ସେହି ସମାନ ଦିନରେ ରସିଦ ଦେଇ ସର୍ବାଧିକ ତିନି ଦିନରେ ସମସ୍ତ ଟଙ୍କା କୃଷକ ଭାଇ କୁ ଦେବାକୁ ପଡିବ।
• ଏହି ବିଲ କୃଷକ କୁ ଏକ ଈ- ବ୍ୟବସାୟ କରିବା ର ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି, ଯେଉଁଥିରେ କୃଷକ ଇଣ୍ଟରନେଟରେ କିମ୍ବା ମୋବାଇଲ ଆପ ମାଧ୍ୟମ ରେ ବିକାକିଣା କରିପାରିବ ଏବଂ ଗ୍ରାହକ ଏହି ଇ- ବ୍ୟବସାୟ ମାଧ୍ୟମ ରେ ତାର ମନ ପସନ୍ଦ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ କୁ ନିଜ ଘରେ ବସି ପାଇପାରିବ।
• ଏହି ଇ- ବ୍ୟବସାୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ର ଗଠନ ଏବଂ ତାକୁ ପରିଚାଳନା କରିବା ପାଇଁ ଯେଉଁସବୁ ସଂସ୍ଥା ର ଆବଶ୍ୟକ, ସେମାନେ ହେଲେ, ବିଭିନ୍ନ କମ୍ପାନୀ, ସରକାରୀ ବା ବେସରକାରୀ ସମିତି, ଫାର୍ମ ଯେଉଁ ମାନଙ୍କର ପାନ କାର୍ଡ ଥିବ , କୃଷକ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଘ ଏବଂ କୃଷି ସମବାୟ ସମିତି ସବୁ।
• କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଏହି ଇ- ବ୍ୟବସାୟ ର ରୂପରେଖ କିପରି ହେବ, ଏହାର ପଞ୍ଜିକରଣ ପ୍ରଣାଳୀ କିପରି ହେବ, ଏହା କିପରି ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବ, କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ଗୁଡିକ ର ଗୁଣବତ୍ତା କଣ ହେବ ଏବଂ ପଇସା ଦେବା ନେବା ର ରୂପରେଖ କେମିତି ହେବ, ୟେସବୁ ର  ନିୟମ କାନୁନ କୁ ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଜଣାଇବେ। 
• ଯଦି ଇ- ବ୍ୟବସାୟ ସଂସ୍ଥା ଗୁଡିକ ସରକାରୀ ନିୟମ କୁ ମାନିବା ରେ ଅବହେଳା କରନ୍ତି କିମ୍ବା ବ୍ୟବସାୟ ନିୟମ ବାହାରେ କାମ କରନ୍ତି, ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ଅବୈଧ ଘୋଷଣା କରି ସେମାନଙ୍କର ଲାଇସେନ୍ସ କୁ ରଦ୍ଧ କରାଯିବ।
• ଯଦି ଇ - ବ୍ୟବସାୟ  ସଂସ୍ଥା ର ମାଲିକ କିମ୍ବା ପରିଚାଳନା ଅଧିକାରୀ ଇ- ବ୍ୟବସାୟ ନିୟମ ର ବିରୁଦ୍ଧ ରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଜୋରିମାନା ଭାବରେ ସର୍ବନିମ୍ନ ପଚିଶ ହଜ଼ାର ଏବଂ ସର୍ବାଧିକ ଦଶ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ପଡିବ।ଯଦି ସେ ନିୟମ କୁ ବାରମ୍ବାର ଉଲଂଘନ କରନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିଦିନ ଦଶ ହଜ଼ାର ଟଙ୍କା ଲେଖାଏ ଜୋରିମାନା ଦେବାକୁ ପଡିବ।
• ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ ରାଜ୍ୟ ବା ଏପିଏମ୍ସି କୌଣସି ପ୍ରକାର ର କର ବା ଟାକ୍ସ ଲଗାଇ ପରିବେନାହିଁ କୃଷକ ଉପରେ, ଏପିଏମ୍ସି ବଜାର ବାହାରେ।
• ଯଦି କୌଣସି ମତଭେଦ ବା ଝଗଡା ହୁଏ କୃଷକ, ବ୍ୟବସାୟୀ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସଂସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ, ତେବେ ଏହାକୁ ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଏସ୍ଡିଏମ ବା ସବ- ଡିବିଜ଼ୀନାଲ ମାଜିଷ୍ଟ୍ରେଟ ଙ୍କ ପାଖରେ ଲିଖିତ ରୂପେ ଆବେଦନ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଏସ୍ଡିଏମ ମତଭେଦ ର ବୁଝାମଣା କରିବା ପାଇଁ  ଏକ ବୋର୍ଡ଼ ଗଠନ କରିବେ ଯେଉଁଥିରେ ଦୁଇ ସମୁଦାୟ ଙ୍କର ପ୍ରତିନିଧି ରହିବେ। ଯଦି ଏହିଠାରେ ବୁଝାମଣା ହୋଇନପାରିଲା ତିରିଶ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ତେବେ, ସମୁଦାୟ ଦ୍ବୟ ଏସ୍ଡିଏମ ଙ୍କୁ ତାଙ୍କର  ହସ୍ତକ୍ଷେପ ପାଇଁ ଆବେଦନ କରିବେ। ଦୁଇ ସମୁଦାୟ ଙ୍କ ପାଖରେ ଏସ୍ଡିଏମ କିମ୍ବା  ଜିଲ୍ଲାପାଳ ଙ୍କୁ ଆବେଦନ କରିବାର ବିକଳ୍ପ ରହିବ।

ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଲ: କୃଷକ( ସଶକ୍ତିକରଣ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷା), ମୂଲ୍ୟ ଆଶ୍ୱାସନା ଓ କୃଷିସେବା ବିଲ ୨୦୨୦:

• ଏହି ବିଲ କୃଷକ କୁ ଏକ ଢାଞ୍ଚା ବା ଛାଞ୍ଚ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି ଯେଉଁଥିରେ କି କୃଷକ ଭାଇ ନିଜେ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟ ଫାର୍ମଇଂ  କରିପାରିବ।ଏହି ଚାଷ ରେ କୃଷକ ଭାଇ ମଞ୍ଜି ବୁଣିବା ପୂର୍ବରୁ କ୍ରେତା ସହିତ ହୋଇଥିବା ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ଅନୁସାରେ ନିଜର ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ କୁ ଏକ ପୂର୍ବନିର୍ଧାରିତ ମୂଲ୍ୟ ରେ ବିକ୍ରୀ କରିପାରିବ। 
• ଏହି ବିଲରେ ସ୍ପୋନସର ବା ପୃଷ୍ଠପୋଷକ ଯେଉଁମାନେ ହେବେ, ସେମାନେ ହେଲେ ଯେକୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ, ଭାଗିଦାରୀ ବ୍ୟବସାୟିକ ସଂସ୍ଥା, ବ୍ୟବସାୟିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ, ବେସରକାରୀ ସଂସ୍ଥା ଏବଂ ସମିତି ସବୁ ଯେଉଁମାନେ କି କୃଷକ ସହିତ ଏକ ଚୁକ୍ତି ରେ ଆବଦ୍ଧ ହେବେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ କୁ କିଣିବା ପାଇଁ।
• ଏହି ବିଲ କୃଷକ କୁ ଚାଷ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ବ୍ୟବସାୟୀ ବା କ୍ରେତା ସହ ଏକ ଚୁକ୍ତିପତ୍ର କରିବାକୁ ସୁଯୋଗ ଦେଉଛି। ଏଥିରେ ଚାଷ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ଉତ୍ପାଦ ର ମୂଲ୍ୟ ମଧ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ରହିବ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତ ର ଉତ୍ପାଦ ଦାମ କୁ ନେଇ।
• ଏହି ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ରେ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ମଧ୍ୟସ୍ଥି ର ସ୍ଥାନ ରହିବ ଯିଏକି କୃଷକ ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟୀ ବା କ୍ରେତା ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟସ୍ଥି ର କାମ କରିବ। ଏହି ବିଷୟ ରେ ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ରେ ସବିଶେଷ ବିବରଣୀ ରହିବ।
• ଏହି ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ରେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ବିତରଣ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ଗୁଣବତ୍ତା, ମାନକ, କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ମୂଲ୍ୟ ଏବଂ କୃଷି ସେବା ବିଷୟରେ ବିସ୍ତୃତ ଦ୍ୱିପାକ୍ଷିକ ଆଲୋଚନା ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁଇ ପକ୍ଷ ର ସହମତି ରେ ବ୍ୟବହାରିକ ସର୍ତ୍ତାବଳୀ ସବୁ ରହିବ। 
• କୃଷି ସେବା ରେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ସେବା ହେଉଛି ମଞ୍ଜି, ଗୋ ଖାଦ୍ୟ, ଘାସ, କୃଷି ଭିତୀୟ ରାସାୟନିକ ପଦାର୍ଥ, ସାର, ଯନ୍ତ୍ରପାତି, ଉନ୍ନତ ପ୍ରଣାଳୀ, ଉପଦେଶାବଳୀ, ଜୈବିକ କୃଷି  ସାମଗ୍ରୀ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଚାଷ ସାମଗ୍ରୀ।
• ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ର ସର୍ବନିମ୍ନ ସମୟସୀମା ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ସଶ୍ୟ କୁ ଚାଷ କରିବାର ସମୟସୀମା କିମ୍ବା ଗୃହପାଳିତପଶୁ ମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଡକ୍ସନ ଚକ୍ର । ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ର ସର୍ବାଧିକ ସମୟସୀମା ହେଉଛି ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ। ଯଦି ସଶ୍ୟ ର ଚାଷ କରିବାର ସମୟସୀମା ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ରୁ ଅଧିକ ହୁଏ, ତେବେ ତାହା କୃଷକ ଏବଂ କ୍ରେତା ର ମିଳିତ ସହମତି କ୍ରମେ ନିର୍ଧାରିତ ହେବ।
• ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ର ବିକ୍ରୀ ମୂଲ୍ୟ ଏବଂ ତାର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ସଠିକ ପ୍ରଣାଳୀ ମଧ୍ୟ ଏହି ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ରେ ବର୍ଣ୍ଣିତହେବ। ଚାଷ ସରିବା ପରେ ଫସଲ କୁ ଠିକ ସମୟରେ ନେବା ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାୟିତ୍ୱ ହେଉଛି କ୍ରେତା ର। ଏଥିପାଇଁ କ୍ରେତା କୁ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ପ୍ରସ୍ତୁତି କରିବାକୁ ପଡିବ। କ୍ରେତା କୁ ଫସଲ କୁ ନେବା ସମୟରେ ହିଁ ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ରେ ହୋଇଥିବା ଫସଲ ର ଗୁଣବତ୍ତା ବିଷୟ ରେ ସମସ୍ତ ପରୀକ୍ଷା କରିନେବାକୁ ପଡିବ। ଯଦି କ୍ରେତା ଫସଲ କୁ ନେବା ସମୟରେ ତାର ଗୁଣବତ୍ତା କୁ ପରୀକ୍ଷା କରିନଥାଏ, ତେବେ ଏହା ଧରିନେବାକୁ ପଡିବ ଯେ ଫସଲ ର ଗୁଣବତ୍ତା ପରୀକ୍ଷିତ ଅଟେ ଏବଂ ତାକୁ ଠିକ ସମୟରେ ହିଁ ଫସଲ କୁ ନେବାକୁ ପଡିବ।
• କୌଣସି ସଶ୍ୟ ର ମଞ୍ଜି ଚାଷ ହେଉଥିଲେ, ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ କ୍ରେତା କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂଲ୍ୟ ର ତିନି ଭାଗରୁ ଦୁଇ ଭାଗ ମଞ୍ଜି କୁ ନେଲାବେଳେ କୃଷକ କୁ ଦେବାକୁ ପଡିବ। ଅବଶିଷ୍ଟ ଏକ ଭାଗ ମଞ୍ଜି ର ଗୁଣବତ୍ତା ପ୍ରମାଣପତ୍ର ପାଇବାପରେ ଏବଂ ମଞ୍ଜିକୁ ନେବାର ତିରିଶ ଦିନ ଭିତରେ କୃଷକ କୁ ପଇଠ କରିବାକୁ ପଡିବ।
• କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ସବୁ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ରେ କ୍ରେତା କୁ ଉତ୍ପାଦ ନେଲାବେଳେ ହିଁ ସମସ୍ତ ମୂଲ୍ୟ କୃଷକ କୁ ଦେବାକୁ ପଡିବ ଓ ରସିଦ ଦେବାକୁ ପଡିବ କୃଷକ କୁ।
• କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ବିକା କିଣା ଉପରେ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ରାଜ୍ୟ ର ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ଆଇନି ୧୯୫୫ ର ମାପକ ଲାଗୁ ହେବନାହିଁ। ଏହି ଖଦ୍ୟସଶ୍ୟ ସମସ୍ତ ଭଣ୍ଡାରଣ ର ପୂର୍ବନିର୍ଧାରିତ ମାପକ ରୁ ମୁକ୍ତ ରହିବ। କୃଷକ ଯେକୌଣସି ପରିମାଣ ର ଖଦ୍ୟସଶ୍ୟ କୁ ଭଣ୍ଡାର ରେ ରଖି ପାରିବେ ଏବଂ ବିକ୍ରି କରିପାରିବେ। 
• ମତଭେଦ ହେଲେ ଏସ୍ଡିଏମ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଗଠିତ ବୋର୍ଡ଼ ତାର ସମାଧାନ କରିବ। ଏଠାରେ ସମାଧାନ ନହେଲେ ଦୁଇ ପକ୍ଷ ଏସ୍ଡିଏମ କିମ୍ବା ଜିଲ୍ଲାପାଳ କିମ୍ବା ଉପଜିଲ୍ଲାପାଳ ଙ୍କୁ ଆବେଦନ କରିପାରିବେ। 

ତୃତୀୟ ବିଲ : ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଖାଦ୍ୟସାମଗ୍ରୀ ( ସଂଶୋଧନ) ବିଲ, ୨୦୨୦।

• ଏହି ବିଲ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର କୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବ। ଏହି ବିଲ ଦ୍ୱାରା କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଙ୍କର ଖଦ୍ୟସଶ୍ୟ ର ପ୍ରସ୍ତୁତି ପ୍ରଣାଳୀ, ବିତରଣ, ଆବଣ୍ଟନ ଏବଂ ବାଣିଜ୍ୟ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ରହିବ। ଏହି ବିଲ ମାଧ୍ୟମରେ କୃଷି କ୍ଷେତ୍ର ରେ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ବଢିବ ଏବଂ କୃଷକ ର ଆମଦାନୀ ଅଧିକ ହେବ। ଏହି ବିଲ ଦ୍ୱାରା କେବଳ ଅସାଧାରଣ ପରିସ୍ଥିତି ରେ ଏବଂ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ଖଦ୍ୟସଶ୍ୟ ର ମୂଲ୍ୟ ବଢିବା ସମୟରେ ହିଁ ଭଣ୍ଡାରଣ ରେ ଖଦ୍ୟସଶ୍ୟ ସଂରକ୍ଷଣ ର ପରିମାଣକୁ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଠ କରାଯିବ। 
• ଏହି ବିଲ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଙ୍କୁ  ଅଧିକାର ଦେଉଛି କି ସେ କିଛି ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ , ଔଷଧ, ସାର ଆଦିକୁ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ପଦାର୍ଥ ଭାବେ ନିର୍ଧାରିତ କରିପାରିବେ। 
• ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର କେତେଗୁଡିଏ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ଯେପରିକି ଧାନଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ, ଡାଲି ଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ, ତୈଳ ଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ, ତେଲ, ପିଆଜ, ଆଳୁ ର ବିତରଣ କୁ ନିୟନ୍ତ୍ରୀତ କରିପାରିବେ କେବଳ ଅସାଧାରଣ ପରିସ୍ଥିତି ରେ। ଯେପରିକି ଯୁଧ୍ୟ, ମରୁଡି, ଅତ୍ୟଧିକ ମୂଲ୍ୟବୃଦ୍ଧି, ଅତି ଭୟାନକ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପଦ । ତେଣୁ ଏହି ବିଲ ରେ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ ବା ପ୍ରବିଧାନ ରହୁଛି କି ଉପରୋକ୍ତ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ଗୁଡିକ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ତାଲିକା ରୁ ବହିର୍ଭୁତ ହେବ।
• ଏହି ବିଲ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଙ୍କୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁଛି କି ସେ ଯେକୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ର ଭଣ୍ଡାରଣ ର ପରିମାଣ କୁ ନିର୍ଧାରିତ କରିପାରିବେ। ଭଣ୍ଡାରଣ ର ପରିମାଣ କେବଳ କୃଷି ଉତ୍ପାଦ ର ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ରେ ହିଁ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଠ କରାଯାଇପାରିବ। ଯଦି ଖୁଚୁରା ବ୍ୟବସାୟୀ ଫଳ, ଫୁଲ ଆଦି ର ମୂଲ୍ୟ ବଢାନ୍ତି ଏବଂ ଶୀଘ୍ର ପଚୁ ନଥିବା କୃଷି ଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ର ମୂଲ୍ୟ ପଚାଶ ପ୍ରତିଶତ ବଢିଲେ ମଧ୍ୟ ଭଣ୍ଡାରଣ ର ପରିମାଣ ନିର୍ଧାରିତ ହେବ।ଏହି ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ଗଲା ଏକ ବର୍ଷ ର ବୃଦ୍ଧି କିମ୍ବା ଗଲା ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ର ଖୁଚୁରା ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ଯେଉଁଟା କମ ଥିବ ସେଇଟା କୁ ନେଇ ନିର୍ଧାରିତ ହେବ।
• ଯେଉଁମାନେ କୃଷି ଦ୍ରବ୍ୟ ର ମାନକ ବୃଦ୍ଧିରେ ନିୟୋଜିତ ଅଛନ୍ତି, ରପ୍ତାନି କରୁଛନ୍ତି, ପରିବହନ ସୁବିଧା ଉପଲବ୍ଧ କରାଉଛନ୍ତି, ଏମାନଙ୍କ ଠାରେ ଭଣ୍ଡାରଣ ପରିମାଣ ନିର୍ଧାରଣ ନିୟମ ଲାଗୁହେବ ନାହିଁ।
• ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ ଯେକୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ଫସଲ ଅମଳ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଗ୍ରାହକ ମାନଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ  କାର୍ଯ୍ୟ ରେ ଭାଗ ନେଇପାରିବେ। ଏହି ପର୍ଯ୍ୟାୟ ଗୁଡିକ ହେଉଛି ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତି ପ୍ରଣାଳୀ, ପ୍ୟାକେଜିଂ, ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ସଂରକ୍ଷଣ, ପରିବହନ, ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ବିତରଣ।
• ଏହି ବିଲ ଅନୁସାରେ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ର ସଂଚାଳନ ଏବଂ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ଉପରେ ଲାଗୁଥିବା ଭଣ୍ଡାରଣ ପରିମାଣ ନିର୍ଧାରଣ ର ନିୟମ ସବୁ କୌଣସି ସରକାରୀ ସାଧାରଣ ବିତରଣ ବ୍ୟବସ୍ଥା ରେ ଲାଗୁ ହେବ ନାହିଁ। ଏହି ପିଡ଼ିଏସ ବ୍ୟବସ୍ଥା ରେ ଯୋଗ୍ୟ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଉଚିତ ରିହାତି ମୂଲ୍ୟ ରେ ଖାଦ୍ୟସଶ୍ୟ ବଣ୍ଟନ କରାଯିବ। 

ଜୟ ହିନ୍ଦ।

किसान और कृषि बिल २०२०।

वीगत साठ वर्षों तक हमारे किसान भाई को गवार बनाके रखा गेया। उनको देश दुनिया के बारे मैं अज्ञान अन्धकार मैं रखा गया। बहत सारा राज्यों मैं किसान भाई को सरकार का कृषि पॉलिसी के बारे मैं सच्चाई पता नहीं है। छे दसंध तक निजी स्वार्थ हेतु किसान भाई को अंधेरे में रखा गया। और धीरे धीरे किसान भाई अपने को लाचार मानने लगा। पॉलिसी तो बना दिया गया पर उसको कार्यकारी नहीं किया गया। इसीलिए किसान भाई को कृषि से लाभ नहीं मिल सका। धीरे धीरे किसान भाई को जात पात के नाम पर बांटा गेया। उनके मध्य कलह का सृष्टि किया गया। और उनका एकता को खंडित किया गया। राजधानी मैं किसान केलिए पॉलिसी निकला और गांव में किसान भाई को कुछ पता ना चला। ऎसे चालता रहा। कभी उंकेलिए पालिसी नहीं बना। पर उनके हित के बारे में हवा बनाके उनको कुछ चाटुकार घूसखोरी किसान भाई को ठग ने लगे। धीरे धीरे किसान को नुकसान भरना पड़ा। और किसान के भरोसा इन राजनेताओं से उठ गया।

अब उस अविश्वसनीयता और नुकसान उठाने का भय से उनको कौन निकलेगा? ये एक बहुत दुसद्य कार्य हे जिसको हमारी वर्तमान की सरकार कर रहा हे। हमारे मोदीजी किसान कि समस्या को भली भांति जिया हे और मेहसूस किया हे। क्यूं की वो अपनी जिंदगी अपने भारत माता की नाम किया हे। अगर किसान भाई छे दसंधी तक नुकसान सहा हे तो मोदीजी को भी  तिश साल दे के देख ले। अपने भारत माता को और खुदको हस्ता किलखिलता हुआ पाओगे। अपने किसान भाई को मोदीजी का जीवन को परख ना होगा। केसे व्यक्ति है, जानना होगा जो अपनेलिए कभी कुछ नहीं किया। अपने देश के किसान के बरें में हमेशा सोचा। 

• अपने मोदी सरकार जो कृषि कानून लाएं हैं, वो किसान भाई केलिए बहुत अच्छा है। पहले किसान भाई अपने उपजाऊ को कहीं भी अलग स्टेट में बेच नहीं पाते थे। परन्तु ये बिल किसान भाई को सरकारी स्तर पर अनुमति देता हे वो अपना उत्पाद को कहीं भी भारत में बेच सकता हैं। 
• ये कृषि कानून एमएसपी से कुछ छेड़छाड़ नहीं करता हे। एपीएमसी के तहत जो भी एमएसपी होगा उसको मानेगा।
• ये कृषि कानून किसान को अपने पुराने मार्केट के बाहर जाकर फसल को बेचने कि अनुमति देता है। किसान एमएसपी से ज्यादा दाम भी डिमांड करसक्ता हे।
• जैसे पुराने मंडी सब चलता था वैसे ही चलेगा। पर जो किसान चाहेगा वो बाहर की राज्यों में भी फसल बेच पाएगा। और उसपर राज्य का टैक्स नहीं लागू होगा।
• ये कृषि कानून किसान को बड़ा मार्केट अथवा बाजार दे रहा हे। तो ये खुसी कि बात हुईं ना।
• ये बिल किसान भाई को एक प्लेटफॉर्म दे रहा है जिसमें किसान भाई अंतरास्ट्रीय बाजार को भी जा सकता है। सिर्फ इस्केलिये उसको अपने राज्यों में रजिस्ट्रेशन करना होगा खुदको। किसान भाई ग्रुप होके भी अपने को रजिस्ट्रेशन कर सकते हैं। उसको फार्मर प्रोड्यूसर ऑर्गनाइजेशन बोला जाएगा। किसान इसिके माध्यम से ब्यापर करेगा राष्ट्रीय और अंतरराष्ट्रीय स्तर पर।
• सरकारी स्तर पर व्यापार का जायजा लिया जाएगा। कोई भी डिस्प्यूट होगा तो उसका रिजॉल्यूशन कियाजाएगा सरकारी स्तर पर एसडीएम के लेबल पर होगा। 
• धोखागरी केलिए भी सख्त भुगतान रखा गेया है। अगर कोई कृषि मूल्य में धोखा करेगा, उस्केलिये पच्चीस हजार से लेके पाच लाख तक जुरमाना रखा गेया है।
• अगर व्यापार में कोई फ्रॉड करेगा तो उसके लिए जुरमाना पचास हजार से लेके दस लाख तक रखा गेया हे। 
• और व्यापार मैं  पहले से ही कृषि मूल्य तय किया जायेगा सरकारी स्तर पर और कृषि करने पहले से ही एग्रीमेंट किया जाएगा किसान भाई और बायर्स के बीच में।
• इसी कृषि बिल में प्याज, आलू, गेहूं, चावल, बाजरा, एडिब्ल ऑयल, ऑयल सीड को एसेंशियल कमोडिटीज़ नियम के बाहर रखा गेया हे। अब किसान भाई ये सब का व्यापार कर सकता हे। 
• कुछ डॉक्यूमेंट को किसान भाई को बनाना पड़ेगा जैसे पान कार्ड।
• मोबाइल पे सब किसान भाई को पहले अपने को रजिस्टर करना होगा। e-Nam साइट पर खुद को रजिस्ट्रार करना होगा। उससे सर्वभारतीय स्तर पर किसान ट्रेडिंग कर पाएगा।

जय हिन्द।

AGRICULTURE BILL 2020 SLIDE SHOW

https://freelance198.blogspot.com/2020/12/slide-show-on-agriculture-bill-2020.html
 

IN INDIA MBA COLLEGES SHOULD GIVE MORE EMPHASIS ON ENTREPRENEURSHIP DEVELOPMENT RATHER PLACEMENTS.

There are hundreds of MBA colleges and MBA students. A MBA student generally spends minimum 7-10 lakhs for to complete his/her study by doing education loan. But lastly satisfied with a mere Rs 30000/- to Rs 40000/month salary and crushed his/her head for lifetime in the feet of a multinational company or a private company or very smooth banking life. The real talent of that youth hasn't been explored. This is called under explored brain or talent. I think MBA colleges doesn't give much importance to entrepreneurship development rather they gives much importance to placement. This may be the reason more youth are preferring to establish themselves in foreign countries. I think the MBA students needs much more counselling to go for entrepreneurship development. Who will motivate them except MBA colleges in which they are enrolling?

Today India is growing in multiple way. So we need more professionals to come forward and utilize their knowledge, experience and leadership quality in generating entrepreneurs. By creating entrepreneurs we will generate more employment privately which further enrich the life of our people. Entrepreneurship development helps our people in becoming self dependent economically and socially. If someone is economically healthy, he must be mentally healthy. Their relationship in society will become healthier. 

There are many sectors a professional can go for entrepreneurship development like Agriculture, more specifically in Horticulture, dairy industry development that is Milk processing industry( Ghee, cheese, paneer etc). In Horticulture One can go for establishment of fruit, flower and vegetable processing industries in India in an increased manner. In a wide extent one can go for textile industry like jute industry.

One can go for commercial cultivation in order to achieve the processing industry targets. In India except 3-4 states there is no commercial cultivation of crops in agriculture and no counselling centers are also there to motivate farmers to go for it. Thanks to the government of India for bringing out new policy by which a farmer can sell his produce all over India and outside India.

If from 100 colleges of MBA, 10 students per MBA college will be interested to go for entrepreneurship development, then straight 1000 entrepreneurs will be developed and lakhs of employment will be generated. It's time to think all of us seriously about our country specially our professionals. 

MBA students or any professionals can take the benefit of Government of India's initiatives like START UP and MAKE IN INDIA policy. They can also help other fellow young men by motivating them to come to entrepreneurship development sector and also they can set examples of themselves by entering to commercial agriculture in a grand way through utilizing their parental agricultural lands into commercial venture.

They can also enter in the world of natural or renewable energy sector and set up their own farms. Because India now is new emerging  destination of Investment in renewable energy sector. Whether it may be solar energy or wind energy or water energy. Now India's agreement on this renewable energy is going on with Denmark who is the pioneer of green energy. So this is the time to switch up your working sector and to be dynamic in creating new entrepreneurship.

JAY HIND.

How much cost India is bearing in selling liquor?

 The Origin of India is from Vedic culture or Sanatana culture. There is no space for non-veg in sanatana culture. There is un-limited knowledge in our scriptures like Vedas and Upanishads about the universe, Human-being and God. Our scriptures are telling us the science of how the entire universe is working under the guidance and supervision of God. Our supreme power is Shree Radhey Krishna and all other deities and living beings are part of their energy. Our culture says live and let live with peace and without violence. At the same time in order to save your Dharma if necessary take the weapons and fight against the evils. In our History there is no scarcity of sacrifices and at the same time battle for justice.

But today our government is opening liquor shop in the name of revenue collection. Can't we generate revenue in other developmental sector like agriculture, business, service etc ? I don't think that much of revenue has been collected from liquor selling. Rather it destroys our human potential, human power, most importantly it destroys spiritual growth of our countrymen. It destroys our future generations and makes our mind into a dustbin. Apart from this, consuming liquor in excess amount deteriorates the health of ours. It mentally killed a person by hijacking his or her rational  thinking power. It destroys thousands of family life by creating disturbances among family members. It is becoming an addiction which later on force a person to commit crimes. Our scriptures has told us consumption of liquor is a sin among five important sins as it has lots of bad impact on human being.

Most importantly alcohol killed all the positivity inside us and bring us in a deep state of depression. It destroys all the goodness inside human being. That ultimately seized the rational thinking power towards ourselves and towards our society. It enhances the negativity and  fear inside us. It also reduces the tolerance power for bearing any physical or material loss to ourselves. It is just devastated our relationship with our family, friends, colleagues and society.

As a government our primary duty is to save our citizens from any evils. It's our duty to create dynamic, talented and positive personality inside our citizens. But we in the name of revenue are destroying our youths. By giving easy access to alcohol we are finishing thousands life in India. We are finishing thousands family. We are bringing darkness in lakhs of houses. Before we lit the candle, the candle itself is Breaking down. India is having very small small villages where quality Education is not at reach to every child. But alcohol can reach. How fool we are as a government? And we have Education system with full absence of morality and full presence of foolishness which only can create educated unemployment. 

I urge Indian government please for God's sake stop selling alcohol. We are losing our brothers, fathers, uncles. Please stop these silence killing our innocent people. Stop stop stop alcohol selling and save our young talent.

Jay Hind.